September 2011

Na de oversteek van Biscaye besluiten we het wat rustiger aan te doen omdat we toch weer een beetje op schema zijn.
In dagtochten richting de Ria's en La Coruna. Eerst volgt nog een stuk Asturie en vervolgens Galicie. Al gauw kregen we door dat de Spaanse dorpjes en stadjes de charme en gezelligheid missen die zo kenmerkend is voor Bretagne.
Een leuke uitzondering was het dorpje Cudillero(foto) dat tegen de wand geplakt zit van een steil komvormig dalletje.Allemaal witte huisjes met gekleurde daken.
Langs een riviertje had het dalletje een uitgang naar het achterland en aan de voorzijde een oud haventje met een pleintje dat uitloopt in een betonnen helling naar zee.Het zou mij niet verbazen als hier vroeger de walvissen tegen omhoog werden getrokken zoals ook in het nabijgelegen Luarca,dat vroeger helemaal afhankelijk was van locale walvisvangst.
Het landschap wordt gaandeweg steeds interessanter,de heuvels met veel bos worden steeds hoger,de baaien gaan dieper landinwaards en worden wijder.Rond La Coruna spreek je daarom van de Ria's Altas.
Het weer heeft hier toch zo z'n eigenaardigheden.Het blijft de Atlantic.Plotseling kan er een mist komen opzetten vanuit zee die vooral laat in het seizoen de temperatuur 10 graden laat zakken.Jassen aan.Binnen een kwartier is alles kletsnat.
In 5 dagtochten komen we aan in La Coruna(hier A Coruna geschreven )een grote stad met een interessant oud,deels ommuurd gedeelte. De meeste indruk maakte een oude kerk gebouwd van graniet zoals overigens alle oude gebouwen in deze regio van graniet zijn.
De kerk was gewijd aan Santiago.
Santiago stond zelf in de vorm van een primitief vermoedelijk zeer oud beeld rechts naast de ingang in een donker hoekje.
De meeste aandacht ging echter uit naar wat ze hier het Santissimo noemen. In een zijkapel stond een prachtig Maria-beeld.Ze was afgebeeld als hoogzwangere vrouw met een hand beschermend op haar buik.Heel bijzonder,ik heb Maria nog nooit eerder gezien als zwangere vrouw op een afbeelding.Ook wel ontroerend,zelfs voor een weinig gelovige protestantse geest als ik.
Het eten in Galicie is fantastisch.Je moet je wel wat aanpassen aan de Spaanse gewoonten.
Om 1 uur s'middags gaat hier alles op slot en gaat men aan tafel Om 4 uur doet men wel weer een poging aan het werk te gaan,maar het gaat meestal geleidelijk over in het avond gebeuren.
In restaurantjes,barretjes,en op terrasjes wordt gegeten. Hele groepen familie en vrienden samen aan tafel en dan worden er raciones besteld(porties) waar iedereen van eet.Schalen met garnalen,mini paprika's,salades,calamares,vis,kip,inktvis in iedere vorm kokkeltjes en navajas,iedereen pikt waar hij zin in heeft, diverse flessen wijn erbij.
Navajas zijn scheermessen.Als je bij ons op het strand op de eilanden loopt zie je de schelpen met duizenden op het strand liggen . Ze sterven bij ons een natuurlijke dood!!
In Galicie dus niet.Hier ligt niets meer op het strand. Bij eb zie je vele mensen in een soort duikpak of een okselhoge visbroek , tot hun borst in het water, met een hele grote hark met daaraan een opvangmandje door de bodem woelen. Alle schelpdieren worden in drijvende manden geselecteerd en staan de volgende dag op tafel. Navajas zijn heerlijk. Even roerbakken met wat olijfolie en zout en peper in de pan,op tafel wat citroensap erover.Het smaakt naar een combinatie van mosselen en jacobsschelpen maar dan steviger.
Na La Coruna hadden we toch weer een paar matige dagen met veel regen en wind.Toch weer tijd om verder naar het Zuiden te gaan om kaap Finisterre heen.
Finisterre, letterlijk het einde van de aarde,is ook weer zo'n befaamd punt.De kaap is heel indrukwekkend.Dreigend en ruig steekt hij zijn spitse neus met witte vuurtoren in de golven en de Zuidwesten wind. Hij vormt een soort scheiding. Ten Noorden buigt alles af richting Biscaye en ten Zuiden buigen wind en stroming af naar het Zuiden richting Portugal waarbij zich de Portugese Noord Passaat vormt gedurende de zomermaanden.Door het hoge vochtgehalte van de Atlantische wind vormde zich een permanente egale mistige wolk boven de kaap(foto).Blij dat we er met een rustig windje omheen konden.
Hierna wordt het allemaal wat Mediterraner en worden de ria's uitbundiger.Ook de plaatsjes worden weer wat frivoler.Alle ria,s werden bezocht waarbij soms geankerd werd en soms ligplaatst gevonden werd in leuke authentieke haventjes .We ankerden o.a. bij San Xulian. Er liggen daar vele vissersboten aan een boei en wij waren het enige jacht .We dachten een goed plekje gevonden te hebben en we lagen net stevig achter het anker (halve kracht achteruit moet het kunnen hebben anders vertrouw ik het niet )Er komen twee oude vissers langszij in een klein bootje .Mede wegens het gebrek aan tanden zijn ze moeilijk te verstaan maar ik begrijp dat het "malo " is en dat er iets met "roccas " aan de hand is .ze wijzen naar de andere kant van het baaitje .Met enige tegenzin, want het leek zo goed, wordt de raad opgevolgd .De volgende ochtend bij eb steekt precies op de plaats waar we lagen een grote rots zijn kop een meter boven het water uit .Stond niet op de kaart en niet in de pilot !! Dank aan de tandeloze vissers !
In Muros liggen we naast een mooie grote Najad 511 van een Zweeds echtpaar .De volgende dag moeten we tegen de zuid-westen wind in de ria uitkruisen. De Zweed gaat voor en gaat er met een jeppert van een genua meteen vol tegenaan .Het begint te kriebelen en de uitdaging wordt aangenomen .Alle oude trucjes komen weer boven .Het lukt niet om over ze heen te lopen daarvoor missen we de hoogte .Eerst dus een beetje afvallen en snelheid maken en dan ruim er onder door . Vond ie niet leuk. Hij begon aan allerlei touwtjes te rommelen .Verkeerd! Hierna geleidelijk steeds hoger en langzaam uitlopen . Even een tussenslagje en daarna leek het kanaal de Sagres, een nauwe vaarweg tussen allerlei rotsen door over bakboord net aan te lopen .Toen de Zweed die nog over stuurboord lag een zichtlijn kreeg over onze achterkant even wat afgevallen alsof we de doorgang nog niet bezeild hadden .Hij trapt erin .Nog een mijl lang bleef hij over stuurboord doorvaren zee in .Aan het eind van de ochtend was hij nog een klein wit vlekje op de horizon .De schipper kon het nog en Argonaut had zich weer bewezen .
Het was tijd om afscheid te nemen van Spanje .We lagen in Bayona .Mooi oud stadsdeel met een grote vesting op een schiereiland .Een replica van de Pinta ligt in de haven want hier kwam Columbus weer aan land na de ontdekking van Amerika in 1493.
Op 21-09-11 verlaten we Spanje en gaan naar Povoa de Varzim in Portugal .Er is weinig wind. Onderweg wordt het helaas steeds mistiger.Radar aan .Uiteindelijk zit het potdicht en het zicht is minder dan 50 meter .Ik ben bang voor de vele visboeien en netten die je op de radar niet ziet .Als we de haven van Povoa naderen horen we telkens met tussenpozen een sirene loeien .Het blijkt de locale misthoorn .In de pilot staat ,om het allemaal nog wat spannender te maken , dat er bij het li havenhoofd vaak brekende zeeen zijn .Op de radar zien we inderdaad de evenwijdige richeltjes opkomen van de hogere golfslag maar we horen gelukkig geen brekers .Voorzichtig draaien we bakboord uit tussen de havenhoofden met li van ons de loeiende sirene. We zien echter niets .Op een gegeven moment verschijnt er een groen boeitje .Daar omheen stuurboord uit en na na enige tijd verschijnt de aanmeldsteiger uit de mist met daar vaag achter 20 meter verder het havenkantoor .Gelukkig ,we zijn er .Lang leve de electronica onder aanvoering van vriend Ray (marine).Vroeger was zoiets onmogelijk geweest .
De volgende dag nemen we de metrotrein naar Porto. Een hele interessante sad met veel niveau verschillen. Een brug van Ir.Eifel verbind op 2 niveau's de zeer steile kloofachtige oevers van de Douro.Op het laagste niveau de kade met alle handelshuizen in Port zoals Taylor, Sandeman,Kopke,etc.
Er zijn ook veel niveau verschillen in arm en rijk, verslonsde landhuizen en prachtig gerestaureerde Jugendstil villa's,moderne gebouwen en zeer oude kerken,parken en pleinen en nauwe slonzige straatjes(foto). Heel erg leuk en jammer dat we eigenlijk nog steeds geen tijd hebben om het rustig aan te doen door ons late vertrek.
Van Portugal hadden we ons niet veel voorgesteld.De kust is inderdaad niet heel erg interessant maar de plaatsen vallen 100% mee.De Portugezen zijn vriendelijk en behulpzaam en de communicatie kan in het Engels Wat een verschil met Spanje,hoewel we ons redelijk hebben kunnen redden met het beetje Spaans wat we spreken.
Via Figueira en Peniche komen we eind September aan in Oeiras aan de monding van de Taag,een voorstad van Lissabon.
Daarover meer in het verslag van Oktober.