oktober 2011

Oeiras ligt aan de monding van de Taag. Het heeft een dure jachthaven maar omdat we ARC deelnemers zijn krijgen we 50% korting.Zo gaandeweg verdienen we bijna een derde van ons inschrijfgeld weer terug.
Op de kades van de jachthaven zijn mooie moderne cafe's.bars en restaurants en wat luxe winkeltjes.
Beautiful people in snelle trim-outfits,grote zonnebrillen ,hoge hakken,oudere heren met jongere dames,kortom helemaal prima .We hebben er dus geen behoefte aan door te varen naar de rumoerige drukke jachthavens van Lissabon zelf ,dat slechts op een half uurtje treinen ligt.
Een aantal dagen wordt er serieus aan de installatie van de watermaker gewerkt maar het schiet niet op .We moeten op zoek naar aansluitingen voor verschillende diameters slangen .Dat valt echter niet mee.Ondanks dat Lissabon aan het water ligt en erg groot is zijn de chandlers slecht gesorteerd .Een is er wel gespecialiseerd in navigatie- spullen en zeekaarten en de andere twee watersportwinkels (een derde winkel is inmiddels ter ziele) mogen die dan weer niet verkopen .Gelukkig heeft hij de overzeiler die ik nog moest hebben voor het stuk naar de Canarische eilanden.Met alle slangaansluitingen wordt het echter improviseren .
We gaan twee dagen met de metrotrein naar Lissabon,een mooie grote stad met goed onderhouden oude gebouwen ,een oude stadswijk uit de tijd van de Moren en musea over van alles en nog wat.De Portugezen houden hun verleden in ere .Ze zijn met name trots op hun zeevarende ontdekkingsreizigers zoals Vasco da Gama.Op verschillende pleinen worden de ontdekkingen geeerd met grootse standbeelden .Een heel museum is er aan de ontdekkingsreizen gewijd .Nederland moet zich dan toch een beetje schamen .Een eenzaam standbeeld van Michiel de Ruyter in het winderige Vlissingen is zo'n beetje het enige dat er een beetje bij in de buurt komt .Staat er ergens een standbeeld van Pelsaerts die na zijn ontdekkingsreizen in India voor de VOC als een van de eerste Europeanen voet aan wal zette in Australie? Nee, de hele geschiedenis van de Batavia inclusief het dagboek van ."de ongeluckige voyagie" moest door een australische schrijfster in 1964 boven water gehaald worden .Treurig.
Helaas hadden we onvoldoende tijd om musea te bezoeken en ons in de stad te verdiepen .We gedroegen ons daarom als de meeste touristen en we maakten 3 rondritten met toelichting via een oortelefoontje .De eerst was met een oeroud electrisch trammetje dat de steile straatjes verassend goed aankon ondanks de verschrikkelijk uigesleten railsjes.Twee ritten werden gemaakt met open dubbeldekkers .Een bezocht ook het terrein waar een jaar of 10 geleden de wereldtentoonstelling werd gehouden. Schitterende moderne architectuur.Vooral het Portugese paviljoen met een dak van een hangende betonplaat (foto) maakte indruk door z'n harmonieuze strakheid en positionering in de omgeving .
Na 6 dagen Oeiras was het genoeg ,vooral nadat de hond van de ongebruikelijk norse Engelse buren,die onderling voortdurend ruzie maakten ,in mijn broekspijp was gaan hangen.
Via Sines kwamen we in Lagos.Grote prima jachthaven en ook hier weer korting.Het stikt hier van de Engelsen .Kale kopjes ,tattootje hier en daar en flinke horecaspoilers.Deels touristen deels pensionados.s'Avonds met de Engelsen in de pub naar voelballen kijken ,vette hap erbij en maar pinten hakken .Top zo'n kroegavond!
Gelukkig een goede chandler ,we kunnen weer verder met de watermaker
Na twee dagen door naar Alvor,een heel authentiek maar ook toeristisch plaatsje.
We liggen voor anker in een mini waddengebiedje met droogvallende platen ,geultjes ,vogels,schelpenzoekende locals etc .Om ons heen een aantal live-aboards van heel verschillende aard .Aan de ene kant van het spectrum een relatief jong Nederlands ondernemers echtpaar,die hun bedrijf deels verkocht hadden, met een prachtig onderhouden aluminium schip en aan de andere kant een eenzame Amerikaanse vrouw van ver in de 70 op een sjofel catamarannetje .Iedere ochtend stapte ze in haar bijboot ,hees een vaalbruin emmerzeiltje en zeilde naar de kant om haar boodschappen te doen .De rest van de dag zag je haar niet of ze scharrelde wat rond onder de zonnetent .Heel merkwaardige manier van oud worden .De meeste boten kwamen gedurende de week dat we er lagen niet van hun plaats.Het was ook een perfecte plek .Goed beschut ,goede ankergrond een mooie omgeving en een leuk plaatsje binnen handbereik .
Ondertussen voltrok zich een wonder .Na het overhalen van twee schakelaars en het openen van een paar kranen kwam er plotseling fris zoet water uit de spaghetti van slangen die ik zelf geproduceerd had .De wassermacher deed het!Altijd kunnen douchen waar we ook zouden zijn!Het wonder van Alvor.
De overtocht naar de Canaries kwam inmiddels steeds dichterbij . Toch wel iets om tegenop te zien ,550 mijl (1000 km )Om ons goed voor te bereiden en inkopen te doen gingen we nog twee dagen naar de jachthaven van Portimao .
Het weer werd al een week lang grondig bestudeerd.Meestal was de wind Noord-Oost ,evenwijdig aan de Afrikaanse kust .Er bleef echter een windstil gebied zitten aan de kust tussen Rabat en Cassablanca en dat zat er al een dag of vijf .Daar moesten we dus langs .Om de paar dagen stond er echter een Levanter, een harde Oosten wind vanuit de straat van Gibraltar.Ook bij ons stond er dan een dikke 5 uit het Oosten .Op zondag 15-10 was dat ook het geval en de avond daarvoor hadden we besloten er gebruik van te maken en s'morgens te vertrekken .Met de wind 3/4 achter gingen we naar het Zuidwesten zoveel mogelijk uit de kust tot we zo'n 100 mijl van Marocco verwijderd waren .Dat verliep voorspoedig met gemiddeld 8 knopen over de grond .Daarna afbuigen om het windstille gebied heen naar het Zuiden ,richting Canaries met de inmiddels naar het Noord-Oosten gedraaide wind opnieuw 3/4 achter.Dat was het plan .Op de grib files was echter te zien dat het winstille gebied zich uitbreidde en vervolgens ook nog eens met ons mee begon te zakken naar het zuiden .Uiteindelijk werd het dus een saaie voor ons doen trage overtocht met 60% van de tijd de motor erbij a 300 ltr diesel .Kassa !
Marian deed de avondwacht en de vroege ochtend vanaf een uur of 04.00 en ik het donkere deel van de nacht.Geen kip op het water,dagenlang geen schip gezien.Ik bleek aanleg te hebben voor solo zeilen .Kookwekker erbij op 10 minuten,even rondkijken,radar checken,zeilen checken en weer doorpitten zittend in de kuip.
Op een gegeven moment schrok ik wakker van een harde klap.Dacht dat de waterfles gevallen was maar dat was het niet. Rondschijnend met de zaklantaarn zag ik een vreemde vochtige plek op het raam van het doghouse. Een beetje zoals een merel een vettige afdruk achterlaat op het raam wanneer hij zich daartegen te pletter vliegt. Daarom maar eens even schijnen in het gangboord. Daar lag hij, een vliegende vis,net als een zieltogende merel tilde hij zijn staartje nog een beetje op en klapperde hij nog wat met een van zijn vleugels. Ik kon echter niets voor hem doen want de afspraak is:"niemand verlaat de kuip zonder dat de ander aanwezig is" en Marian sliep.
Laat in de avond van de 4e dag kwamen we aan bij Graciosa,vlak bij Lanzarote. We gingen voor anker ergens achteraan een groep van zo'n 15 ankerlichtjes van schepen die in dezelfde baai lagen. Het was wel diep,12 meter. Anker laten zakken,50 meter ketting er achteraan en uitslapen met een voldaan gevoel dat we weer een grote stap hadden gemaakt.
De belevenissen op de Canarisch komen de volgende keer.