Een nieuw seizoen ( ok Hans een oud nieuw seizoen)

Op 29-10-12 vliegen we terug naar Curacao en gaan tijdelijk in een hotel.Iedere ochtend om 7:30 naar de werf om aan de boot te werken .We moeten erg wennen aan de hitte .De werf is bovendien extra heet en benauwd doordat hij in een dalletje ligt zonder verkoelende wind . Om 1 uur zijn we meestal kapot en taaien we af om in zee af te koelen.
Er is veel schuurwerk vanwege een nieuw soort aangroei werende verf die ik wil gebruiken. Ook de bulb van de kiel moet kaal want de verf bladdert en er moeten vijf lagen nieuwe epoxy op .Het is een race tegen de klok want we krijgen bezoek .Het lukt allemaal net op tijd want op maandag ochtend12-11 wordt Argonaut weer voorzichtig in het zoute water gelaten en 's middags halen we Angelien en Martijne van het vliegveld. De dames kunnen meteen aanpakken .Zeilen aanslaan ,touwen doorvoeren ,schoonmaken etc.
Op 15-11-12 gaan we uitklaren in de vorm van een dagje Willemstad.
Als we langs de kade lopen op weg naar het douane kantoor wordt er vanaf de brug van een Venezolaanse mijnenveger belangstellend gekeken naar de 3 knappe blonde dames.Een echte Zuid-Amerikaanse macho in een wit uniform en een pet met overdreven veel goud salueert eens vriendelijk.De dames springen onmiddelijk in de houding en salueren waarop de officier naar binnen schiet .Even later horen we uit de scheeps luidspreker een luide Ping! gevolgd door een krakerig Wilhelmus !! We liggen dubbel van het lachen en zwaaien nog maar eens naar de brug.
's Avonds vieren we mijn verjaardag met een diner in het sfeervolle hotel van Gelt Dekker ,het Kura Hulanda. 65! nu echt bejaard.
De volgende dag zeilen we naar Bonaire,huren een wrakke jeep en karren het eiland rond.Veel indruk maken de bizarre kleuren van de zoutpannen,wit ,paars ,roze , groen,het knalt je tegemoet in het felle zonlicht. In sommige zoutpannen scharrelen opvallend roze flamingo,'s rond.
Op 20-11 vieren we de verjaardag van Angelien.Heel lekker gegeten aan de kade in Kralendijk.
Angelien en ik maken nog twee duiken en bewonderen het koraal en de vissen van Bonaire dat een van de top plekken is in de Carieb door het zorgvuldig bewaakte Marine Park.
Via Klein Curacao waar we een dag blijven luieren en snorkelen in het heldere water keren we terug naar het Spaanse water. Martijne moet weer naar huis ( tot gauw Martijne het was weer heel leuk) Met Angelien zeilen we naar Aruba. Daar organiseren we een uitgebreide borrel voor al onze Arubaanse vrienden met hun kinderen.20 man in totaal .Er wordt gelachen,gezwommen,van het kajuitdak salto 's gemaakt ,gezopen en Hazes klinkt uit de luidsprekers . Een top dag .Het is meteen het afscheidsfeestje van Angelien .( wanneer komje weer?)
Op 7-12 komen we 's avonds rond 10 uur bij het steigertje van de duikschool.Dinghy weg !!! Niet voldoende op slot? gestolen? spelende kinderen? Hoe dan ook hij is waarschijnlijk zelfstandig met de passaat wind of met ongewenste hulp onderweg naar Colombia. De mensen van het strandrestaurant twintig meter verderop hebben niets gezien. Ik zwem in mijn onderbroek naar een 200 meter uit de kust liggende Nederlandse catamaran .De schipper zet ons met zijn bijboot wel even af .Het is vreselijk onhandig telkens aan andere boten te moeten vragen ons even naar de kant te brengen of op te halen .We voelen ons opgelaten. Een dinghy die in de garage in het achterschip past is op Aruba niet te krijgen .De politie verzekerd ons de dinghy wel terug te zullen vinden maar daar wordt door alle Arubanen smalend om gelachen.We horen ook nooit meer wat op onze aangifte. Arme oude trouwe dinghy met pruttelend 5 pk tje !
Een dag later komt Frans ,de broer van Marian aan boord . Zijn zeilervaring bestaat uit een weekend Wad . Hij zal het flink voor de kiezen krijgen .
Na een paar dagen Aruba moeten we terug naar Curacao om onderdelen op te halen die Tom en Anneke van de Elisa samen met hun spullen hebben laten verschepen.De 72 mijl opkruisen tegen stroom en passaat wind in leggen we weer net bij daglicht af .Dank je wel Argonaut ,wat zeil je toch fantastisch!
Tom heeft nog een opblaasdinghy over nu hij zijn oude RIB uit NL heeft laten komen .Er wordt een dealtje gemaakt en wij passen zolang op zijn oude dinghy. " Hij is wel een beetje lek " zegt Tom .Als ik hem opgepompt hebt loopt hij direct helemaal vol .De opgeblazen rand blijft echter prima op spanning dus we kunnen ,weliswaar met natte voeten , weer naar de kant.
We zouden het liefst naar St. Croix willen maar spoedig na ons vertrek vanuit Curacao wordt duidelijk dat we de hoogte niet kunnen lopen .Door de Westwaards lopende stroom worden we steeds verder naar bakboord weggezet.Het wordt dus Puerto Rico ,450 mijl naar het Noorden aan de overkant van de Caraibische zee .Het wordt een nare tocht.Het blaast stevig met 25 knopen en alles hoog aan de wind.Er loopt een korte steile golfslag en de boot bonkt en dreunt op de ons tegemoet rollende golven. 's Nachts wordt ik helemaal paranoïde.Ik voel aan de kielkast of alles stabiel is , kijk onder de vloeren of we geen water maken ,ga het vooronder in vergezeld van een flinke golf en ontdek uiteindelijk dat het anker niet stevig in zijn beslag zit opgesloten .Even de lier er op en een groot deel van het gerammel is weg .Kan ik ook eindelijk een beetje slapen. Frans is soms een beetje katterig maar hij houdt zich prima.Na 56 uur ankeren we in een baai aan de Zuidkust van Puerto Rico. We gaan vrijwel direct naar bed om bij te slapen na twee onrustige nachten op zee. We
hebben een gemiddelde van bijna 8 knopen in ruwe zee ,hoog aan de wind .Waanzin! We moeten veel meer voor ons comfort gaan en de boot afremmen door eerder zeil te minderen .
De volgende dag motoren we om de ZO punt van Puerto Rico heen naar Fajardo om in te klaren .Vlak voor donker proberen we met de lekke dinghy naar de kant te peddelen.De ene gare peddel die er nog in zit breekt direct af .Met twee plankjes lukt het uiteindelijk.De Amerikaanse douane die bezig is af te sluiten is stom verbaasd.Dit mag helemaal niet !We worden geacht een Marina in te gaan en ons per marifoon aan te melden .Ze blijven echter on-Amerikaans gemoedelijk en een groot deel van de formulieren troep wordt al afgehandeld.De volgende dag in Marina Puerto Chico komt een stel zwaar bewapende geüniformeerde gasten aan boord die de boot doorzoeken. Drugs ,fruit,groente en varkensvlees mag niet aan boord zijn .Als dat wel het geval is wordt ea in dubbele zakken tegen astronomische kosten verwijder door de health officer.Iedereen gooit dus bij het naderen van de kust de restjes over boord .Alles is in orde, ingeklaard.
Met een zeer luxe auto rijden we over het grote eiland .Het is zeer Amerikaans met autodealers ,malls,Taco Bell, Wendy 's ,KFC etc. San Jose is echter een prachtige koloniale stad met een oude vesting muur en een Spaans aandoend centrum. Het was vroeger voor de Spaanse vloot een tussenstop ,volgeladen met van de Inca 's geroofde goudschatten ,onderweg van Panama naar Spanje.( zie het stukje over Jost van Dyke ) We eten in een sfeervolle kroeg in het oude centrum.
Het oudste nationale park van de VS, El Yunque ligt schitterend op de helling van een gedoofde vulkaan.Het regenwoud is zeer gevarieerd ,her en der stroompjes en watervallen, we maken een mooie wandeling.Het oerwoud werd destijds door de Spanjaarden al apart gezet om een houtvoorraad te hebben voor de scheepsbouw.
We leveren de auto weer in bij het Waldorff Astoria Resort.Het wordt omringd door de mooiste golfbanen die ik ooit gezien heb.( Chris en Luc?)
Via enkele stops op de Spanisch Virgin Islands en St. Thomas zeilen we naar de BVI 's .We bezoeken een paar al bekende ankerplaatsen .Het blijft er wondermooi.
We zien de finale van de Superbowl in een strandbar op Jost van Dyke en drinken flink bier mee met de opgewonden Amerikanen.
Op eerste Kerstdag hebben we een bijzonder diner. Kreeft , flinke joekels in een restaurantje aan het strand.Ook Frans eet zijn vingers er bij op .
De tijd begint te dringen want Frans moet vliegen vanaf St. Maarten.Na een overnachting in Virgin Gorda Sound op de plaats waar Francis Drake vroeger ook al zijn piraten schip ankerde ,bereiken we de volgende dag net na zonsondergang Simpson bay. We ankeren bij de brug.
De volgende dag is er nog tijd om ons te laten zandstralen achter de startende vliegtuigen bij de Sunset Beachbar ( blote tieten gratis drinken ,sommigen kunnen hun topje beter aanhouden)
Op 30-12-12 wordt Frans per taxi op het vliegveld afgezet. Hij is op tijd voor Oud en Nieuw weer thuis. ( Het was heel erg leuk met je, je kan altijd weer mee)
Het vage plan om door te zeilen naar Antigua om met Gerben Oud en Nieuw te vieren laten we varen .Het is te ver.We hebben enorme afstanden afgelegd in drie weken tijd .Even Pauze.