De Canaries

Toen Koning Juba de 3e in 60 BC een expeditie uitzond naar de eilanden voor de kust van Mauretanie trof men daar opvallend grote honden aan die over de eilanden zwierven .De eilanden werden daarom Insulae Canium genoemd Later dus de Canarische eilanden .Niks met Pietjes dus .
Bij aankomst s,nachts op Graciosa was aan stuurboord het lage eiland te zien en wat lichtjes van de haven en aan bakboord een rotsige contour die in het donker erg dchtbij leek. Overdag bleek de zeestraat tussen Grociosa en Lanzarote wel een mijl breed en het "rotswandje" was in werkelijkheid een muur van vulcanische aslagen van wel 400 meter hoog .Het was een heel indrukwekkend uitzicht vanuit de met zandstranden omgeven baai waar we geankerd lagen .
We hadden eens goed uitgeslapen en zaten aan het ontbijt toen een vrouw in een dinghy langs kwam en zei "hi we are giving a party on our boat tonight" of we langs wilden komen "it will be a little crowded " Gewapend met een paar flessen wijn en wat zoutjes meldden we ons die avond aan boord van een 38 voet boot .Inderdaad "crowded " met een forse groep vnl amerikanen van rond de zestig .Het bleken vrijwel allemaal seasoned sailors te zijn ,echte live aboards , die al minimaal zo,n jaar of 10 onderweg waren .De boot was van Capt,n Fatty en zijn vrouw Carolyn die al 27 jaar onderweg waren !!! In de boot een fantastische verzameling souvenirs van over de hele wereld .Ceremonieele zwaarden uit de Pacific ,ivoren opium pijpen uit China en in mijn ogen als topstuk een stenen bijl van een eindeloos gepolijste zwarte langwerpige steen in een kunstig besneden houten steel uit de binnenlanden van Borneo. Je keek naar het stenen tijdperk .
De gitaren kwamen tevoorschijn en the Eagles kwamen voorbij Bob Dylan etc Men was een beetje in de flower power blijven hangen .Een aantal was ook al sinds die tijd onderweg .Hoe lang zijn jullie al onderweg was de vraag aan Marian die er geheel detoneerde in haar mooie jurkje en haar kettinkjes etc ."2,5 mnd " was ons bescheiden antwoord ."oh you,r gonna love it" was de reactie .We voelden ons meteen echte vertrekkers .
Op Graciosa sliepen we wat uit ,maakten een wandeling naar een van de gedoofde vulkaan topjes en bezochten het plaatsje waar alleen zandweggetjes tussen de huizen lopen .Sommige huisjes zijn opgeknapt als tweede woning ,her en der een klein vacantiecomplexje en wat vervallen bouwsels die op een nieuwe eigenaar wachtten .Rond de haven wel wat betonstroken met terrasjes bevolkt door een mengelmoes van locals,dagjesmensen,dure pensionado,s,rugzaktouristen en kite surfers Het deed een beetje denken aan Ibiza in de 60tiger jaren .Heel relaxed.
Na drie dagen gingen we weer verder.We voeren de zeestraat weer uit en vervolgens langs de oostkant van Lanzarote naar het zuiden voorbij de voor jachten onaantrekkelijke havens van Arecife naar Puerto Calero.Een grote moderne jachthaven,zeer chique,met mooie hardhouten steigers en gigantische koperen bolders die regelmatig blinkend gepoetst werden .Opnieuw korting dankzij de ARC .Gelukkig maar .
De opzet is inmiddels herkenbaar .De jachthaven neemt door zijn kapitaalkrachtige bezoekers een centrale plaats in .Op de kades niet alleen een werf,een zeilmaker en enkele winkeltjes voor bootspullen maar ook restaurants,bars met muziek en luxe winkeltjes.De bewoners van de hotels ,appartementen en vacantiebungalows die daar omheen gebouwd zijn komen overdag bootjes kijken en bevolken s,avonds de terassen samen met het bootjesvolk.Een prima formule die we op en aantal plaatsen zagen op de Canaries maar ook daarvoor al in Portugal .
Dankzij Cesar Manrique,een locaal bekende kunstenaar die zich erg druk gemaakt heeft over het aanzien van Lanzarote zijn alle hotels wit en is de stijl met min of meer traditionele elementen op elkaar afgestemd,
We kregen een ligplaats vlak voor de boeg van Hetairos een van de laatste mega zeiljachtprojecten van jachtarchitect Gerard Dijkstra.Ondanks het semi klassieke uiterlijk zit er onder het dunne teakdek en de fraaie houten opbouw alleen maar carbon!Onder water een giga diepe hefkiel met loden bulb,intrekbare propellers etc Een racebak van jewelste die na verwachting gemakkelijk 30 knopen moet kunnen halen .We zullen het zien bij de volgende raceweek op St Barth of Antigua.
We besloten een auto te huren. Tijdens de tocht zie je her en der op rotondes wat staalconstructies van Cesar M die mij weinig aanspreken maar heel fraai is de manier waarop hij gebruik maakt van bepaalde bijzonderheden in het landschap zoals grotten en baaien .Het indrukwekkendste is echter de Mirador del Rio,een uitzichtspunt deels in en deels op de enorme vulcanische rotswand tegenover Graciosa.Het uitzicht vanaf 427 meter is adembenemend.(foto) Het schijnt overigens ook een geliefd punt te zijn bij levensmoede eilandbewoners om een flinke vlucht te maken met een adembenemend einde .
De autotocht was de moeite waard .Veel jong vulcanisch landschap waar op sommige plaatsen zelfs wijnbouw plaatsvindt Wijnranken worden op de bodem van 5 meter grote kuilen van zwarte lava geplant waarin zich s,nachts condens water verzamelt. Daarop groeit het dan! Op andere plaatsen toch wat groene bossages,palmen en wat landbouw.Vooral de aardappelen gekookt in de schil in zeewater,geserveerd met een groen en /of rood pittig sausje zijn een locale lekkernij,begeleid met een glas kruidige witte lava wijn .
De volgende haven was zo mogelijk nog luxer maar heette wat merkwaardig Marina Rubicon .(De Rubicon was immers de rivier die je met behulp van de veerman Charon moest oversteken om de griekse onderwereld te bereiken en daar heerste bepaald geen luxe maar kwelling ,hel en verdoemenis)Het onaangename bleef voor ons beperkt tot geklots tgv de swell vlak bij de betonnen wand waar we ligplaats kregen en de beschuldiging dat we 17,5 meter lang waren en dus moesten bijbetalen .Uiteindelijk excuses van de jachthaven .
We besloten Fuerteventura aan stuurboord te laten en direct door te zeilen naar de meest zuidelijke haven op het eiland Morro Jable.Een mooie dag zeilen grotendeels met de gennaker op In de verte voor ons een uitgebouwd grootzeil en een blauwe genn waar we maar heel moeilijk op in liepen Bleek een Pogo 40 te zijn .een pure racebak.Toe maar .
Fuerteventura gleed ondertussen voorbij en bood een schitterend uitzicht.Een stuk Sahara in de oceaan .Mooi in al zijn vulkanische dorre schraalheid. In sommige diepe dalen met meer schaduw wat kleine dofgroene struikjes en rond de hotels en bungalows zuinige stroken groen dankzij bewatering .Verder alleen maar onbegroeide bruingrauwe bergen en zwartig vulcanisch zand .
Vanuit Morro Jable ,een heerlijke anti jachthaven met niets ,het laatste oversteekje van 57 mijl naar Gran Canaria .Een mooie heldere dag met een licht windje en een rustige oceaan .Toen we halverwege waren zagen we voor ons Gran Canaria met z,n hoge kegelvormige gebergte (2000 m)schuin daarachter nog hoger met 3700 meter de Pico de Teide op Tenerife .Achterom kijkend de dorre bergen van Fuerteventura met iets li daarachter ,blauwig schemerend de vulcanen op Lanzarote.Even vriend Ray erbij en meten : totale blikveld 150 mijl !!!( 270 km)Fantastisch!! wat is de wereld toch mooi .
s,Avonds om 19u30 aankomst in de haven van Las Palmas .Havengeld 300 E voor 18 dagen .Goed zo ARC .Alles vrolijk versierd met vlaggen ,nog 120 boten te komen .
We zijn ruim op tijd om ons voor te bereiden op de oversteek maar daarover meer de volgende keer .