Achterstallig1

Op 12/03/12 ( ja sorry dit is echt achterstallig) vervolgen we onze tocht naar het zuiden .Omdat de hoge eilanden veel windschaduw veroorzaken besluiten we aan de oostzijde van St. Vincent te passeren.Dat pakt slecht uit .We hebben wel wind maar we hebben bijna 3 mijl stroom tegen en de boot is niet vooruit te branden.Te veel aangroei ? Later ontdek ik bij het snorkelen slijp sporen op de kiel.We hebben vermoedelijk een stuk net of een kreeftenpot meegesleept.
's,Avonds laat komen we in Bequia aan ( uitspreken : Bekweh ).We zoeken in het donker een ankerplek in de beschutte baai.We worden er steeds handiger in .
De volgende dag verkennen we het plaatsje.Het ziet er wel leuk uit.We lopen langs een betonnen paadje met aan een kant het water met wegschietende gekleurde vissen en aan de andere kant mini hotelletjes ,restaurants,barretjes.Het paadje loopt dood en we gaan terug.Verderop ligt Prinses Margaret Beach waar de betreffende prinses zich door haar lovers liet vermaken.
De volgende dag komen we terug van boodschappen doen als er rumoer is op de kade."A whale" wijst een taxichauffeur! Als we terug zijn op de boot zien we 300 meter verderop een flinke bultrug telkens blazen en weer onderduiken.Een zeilsloep van een meter of 8 steekt met 7 man van wal. Voorop staat een grote kerel met een harpoen .( St. Vincent and The Grenadines is een van de Caraibische landjes die op traditionele wijze 2 walvissen per jaar mag vangen ,iets wat overigens meestal niet lukt.Ze stemmen dus altijd mee met Japan in de IWC en daar vangen een paar mensen veel geld voor wordt gezegd ) Het lijkt een kansloos spel .Onder de opgewonden kreten van het halve dorp dat op een heuvel staat uit te kijken over de baai zeilt het sloepje telkens naar de plaats waar de walvis is ondergedoken.We zitten eerste rang maar na een uurtje geloof ik het wel en hoop dat het beest zo slim is nou eens uit de baai weg te gaan.Terwijl ik zit te lezen klinkt er plotseling een groot geschreeuw en gejuich vanaf de uitkijkheuvel.Als ik opkijk zie ik drie rode boeien zo groot als skippy ballen als een razende door het schuimende water schieten met 50 meter daarvoor de bultrug die er als een speer vandoor gaat.Na een stukje onder water komt hij als een oversized dolfijn telkens half uit het water en duikt dan weer onder.Na een paar honderd meter vallen de skippy ballen stil.De harpoen is losgeschoten.De walvis verdwijnt om de landtong naar dieper water en het zeilsloepje zet de achtervolging in .De volgende dag horen we dat het arme beest gelukkig is ontsnapt.
We varen van Bequia naar Canouan.Een mooie baai maar aan land een armoedige troep en weinig actie .Door naar de Tobago cays.Er liggen vrij veel schepen achter het uitgestrekte rif .Het water is verbijsterend helder en blauw en de kleine vrijwel onbewoonde eilandjes zijn prachtig begroeid .Pelikanen,fregatvogels en genten zweven boven ons. De natuur is schitterend en het is een van de mooiste plekken van de Carieb.
Het volgende eila nd is Union Island.Weer hetzelfde liedje.Een rommelig plaatsje waar helemaal niets lijkt te gebeuren.Iedereen luiert maar wat en we voelen ons weer een wandelende pinautomaat waar voor een minimale tegenprestatie veel geld uit moet rollen.Aan een fruitstalletje wordt 5 dollar gevraagd voor een ananas ter grootte van een tennis bal en als we dat te duur vinden is men beledigd.We krijgen steeds meer genoeg van de " Caraibische Cultuur ".
We vertrekken naar Cariacou .Een verassing! Een actief plaatsje. Agenten strak in gesteven uniformen regelen het verkeer dat uit anderhalve vrachtauto en een motorfiets bestaat maar er gebeurd tenminste wat .Op het strand zijn er scheepswerfjes waar traditionele zeilende vrachtvaarders worden gebouwd.Er staat nu niets op stapel maar een groot blauwgeverfd houten schip is net klaar en ligt al in het water.Er zijn een paar supermarkten en we vullen onze voorraad aan .
Op 28/03/12 vertrekken we naar Grenada.Onderweg midden op zee zie ik plotseling een neger zwemmen .Ik geloof mijn ogen niet en wil de reddingsboei al van de railing halen ! Als we dichter bij komen duikt hij echter onder en zien we het enorme zwarte gegroefde schild van een reusachtige Leatherback schildpad die even daarvoor met zijn grote zwarte kop boven water aan het lucht verversen was.
We gaan voor anker bij de hoofdplaats St. George en we doen boodschappen voor het laatste deel van de reis.
Na een paar dagen in een baai aan de zuidkant klaren we uit en vertrekken in de middag.Een groot stuk van de reis gaat langs de Venezolaanse kust.Er worden regelmatig zeiljachten overvallen en we besluiten daarom minstens 20 mijl uit de kust van Isla Margerita te blijven( tegenwoordig wordt al 40 mijl aangeraden na diverse overvallen en de moord op een Nederlandse zeiler) . Na een paar uur op zee zie ik een klein tankertje met vier Venezolaanse vissersboten er omheen . Wit ,met een steile steven en een zonnetent voor een hoge opbouw op het achterschip.Een maakt los en komt precies op onze koers liggen.We lopen goed en het duurt zeker twee uur voordat hij op een halve mijl achter ons komt.Ik vertel Marian dat hij al een paar uur achter ons aan vaart.Ze vindt het maar onzin maar over een half uur wordt het donker.Ik wil buiten het eiland Blanquila om en daarom gijpen we en gaan over bakboord verder ,een hoek van 60 graden met onze oude koers .Gelukkig,de visserman gaat rechtdoor.Opluchting! De nacht verloopt verder rustig ,prima zeilweer.
De volgende ochtend veel dolfijnen om de boot.Ik kan ze niet identificeren,Clymene?
De volgende nacht varen we ten noorden van Orchilla langs waar een legerbasis is gevestigd.Er is een grote ondiepte waar 10 meter zou staan.Plotseling echter omkrullende golven en de diepte meter schiet omhoog naar 5 meter !! Direct hoog aan de wind pal noord de koers verlegd om vrij te varen van de bank.We hebben al te vaak meegemaakt dat de kaart niet klopt.In het zog van een groot vrachtschip gaan we veilig boven Orchilla langs,
's,Morgens vroeg komt Los Roques in zicht ,een bijna cirkel vormige groep eilandjes met in het midden een lagune .In feite een atol structuur.We ankeren bij het eilandje Dos Mosquisos.Prachtige koraalriffen,prachtig zanderig eilandje met twee huisjes we voelen ons er direct opons gemak. Er is een onderzoeks station waar ze schildpad eieren uitbroeden en de schildpadjes vervolgens opkweken tot ze een cm of 30 groot zijn alvorens ze weer uit te zetten .Een vriendelijk oud baasje leidt ons langs de bakken en geeft in het Spaans uitleg .Als we de vier dollar toegang met kleingeld willen betalen zegt hij " laat maar zitten " .Wat een verademing!
Na een klein dagtripje ankeren we bij de Islas de Aves de Barlovento. Er liggen nog twee Venezolaanse jachten .Ook deze eigenaren die we op het strand spreken klagen over alle overvallen.Het eiland is onbewoond.Het is er schitterend .Er is een grote lagune met mangrove bomen en duizenden nestelende vogels. Grote witte pluizige kuikens van Roodvoet genten staren ons aan als we met de dingy de lagune verkennen.
Op het strand is een tijdelijk vissers kampje .Een stel onguur uitziende vrolijk zwaaiende mannen komt naar ons toe met hun bootje .Of we rum hebben? Ze bieden zinloos Venezolaans geld en zeeslakken ter betaling aan.We vullen een kleine cola fles met rum waar wat wantrouwend naar gekeken wordt .We hoeven geen geld. Een uur later komen ze lichtelijk aangeschoten weer langs ,roepen amigo,'s steken hun duimen in de lucht ." Ron bueno" en beloven ons een Pargo.
De volgende ochtend om 7 uur wordt er geklopt.De amigo,'s hebben woord gehouden .Een grote Pargo,een soort Red Snapper, wordt in de kuip gelegd.Hij is zo vers dat hij nog naar adem ligt te happen .We eten er twee dagen van.
Het is een kleine dagtocht naar Bonaire.Om de zuidpunt heen waar de zoutpannen liggen varen we naar het noorden .Je vaart als het ware langs een dijk waarop een paar Nederlands aandoende huisjes staan maar dan in vrolijke kleuren.Heel aangenaam.Bij Kralendijk gaan we aan een boei liggen want ankeren mag niet vanwege het koraal.
De volgende dag komt Laura Dekker een praatje maken.Ze is met twee vrienden op weg naar New Zealand om een kapiteins opleiding te gaan doen .Ze vindt het maar vreemd om nu twee anderen aan boord te hebben en ze vraagt zich af of ze dat wel leuk gaat vinden.
's,Middags snorkelen we bij Klein Bonaire aan de overkant van de baai .Schitterende zachte en harde koralen en prachtige volwassen vissen.Met een gehuurde scooter rijden we het eiland rond .Een plek om nog eens te bezoeken .
Het is maar 8 uur varen naar Curacao waar we op 8/04/12 afmeren in het Spaanse water.Er soort binnenzeetje dat je door een nauwe doorgang bereikt.De volgende dag gaan we inklaren .Een procedure waar je een dag mee bezig bent ; bussen,kilometers lopen langs de kades tussen kantoren die ver van elkaar af liggen,haven autoriteit dicht etc.We huren een auto want dat heb je hier echt nodig.
We bespreken bij Curacao Marine de mogelijkheden en we gaan de boot voorbereiden .Alle touwen er af,zeilen opbergen,schoonmaken ,opruimen,koffers pakken.
Op maandag 16/04/12 wordt Argonaut voorzichtig uit het water getild ,schoon gespoten en door Rocky de werfbaas deskundig opgebokt .De boot staat er prima.
De volgende dag vliegen we naar Düsseldorf waar we door Jeanny en Johan worden opgehaald.
Terug in Nederland gaan we weer een paar maanden aan het werk.Dat wordt even wennen.