De Carieb en een emmer

Ongeveer 25 jaar geleden zaten een aantal schippers en eigenaren van megajachten flink te pimpelen in een bar in Nantucket.Er ontstond een weddenschap,vermoedelijk om een emmer bier.Welke boot was het snelste en welke bemanning kon het meeste uit een megajacht halen .
De volgende dag werd er door zeven grote jachten geraced.Wie er won is onduidelijk gebleven door de vele buckets na afloop.De Bucket wedstrijd was echter geboren : fun ,ons kent ons,dus alleen op invitatie en meer dan 100 voet lang(minstens 33 meter)
St. Barth sloot zich er bij aan in '91.In de winter wil je ook wel eens leuk varen,niet waar?
In 2001 ging de Bucket van Nantucket naar Newport.
De wedstrijden werden steeds populairder onder de eigenaren en inmiddels wordt onder dezelfde formule ook o.a. geraced op Mallorca en de BVI,s.
De opzet van het evenement is "win de party".Er wordt dus tussen de wedstrijden 's'avonds zwaar gefeest.Winnen zou niet het eerste doel zijn volgens de regelementen maar er wordt bloedfanatiek geraced en sommige boten hebben complete beroepsbemanningen uit het Volvo Ocean en America's cup circuit.Grote sponsers uit de marine industrie zorgen voor de financiële  ondersteuning zoals Perini Navi It, Royal Huisman NL ,Alloy Yachts NZ , Vitters en Holland Yachtbouw NL.
Ieder jacht ontwerp heeft een eigen VPP( Velocity Prediction Program) d.w.z. als je de boot optimaal zeilt zou je bij een bepaalde windsnelheid en koers een bepaalde snelheid moeten halen.
Om nu lastige bakboord-stuurboord situaties met een groot aantal jachten van een meter of 40 op de startlijn te voorkomen(de schade zou in de tientallen miljoenen lopen en de verzekeraars zouden het racen onmiddellijk verbieden) krijgt iedereen een eigen starttijd op basis van z'n VPP.
Er wordt dus na elkaar gestart,een pursuit race,snelle schepen moeten dus tijd goedmaken.
Theoretisch zou iedereen bij optimaal presteren dan gelijktijdig over de finish komen.
Leuk is dus dat wie het eerste aankomt ook gewonnen heeft.
Ieder jacht heeft een neutrale safety officer aan boord die er voor zorgt dat tenminste 50 meter afstand wordt gehouden.Hij mag ingrijpen bij situaties die gevaarlijk dreigen te worden en hij moet er op toezien dat er als gentleman wordt geraced.
We keken al weken uit naar de St. Barth Bucket want er was een kansje dat......
Net als een deel van de Jet Set komen wij een paar dagen voor de wedstrijden naar St. Barth en gaan voor anker in de baai.De haven is vrijgehouden voor de megajachten.
We slenteren langs de kade en bewonderen de uitzinnig fraaie ,perfect onderhouden jachten.
De bemanningen hebben allemaal identieke kledij .Rood bij Adela ,Paars bij Visione,grijs bij Ranger etc
We signaleren o.a. Richard Branson en veel beautiful people die graag gezien willen worden op de kades.Ik maak een praatje met mevr.Alice Huisman,de grote baas van de werf in Vollenhove om haar te bedanken dat ze zo positief advies over de UK Saling Academy gaf waar Gerben vervolgens z'n opleiding deed met het bekende succesvolle resultaat.Ze kan zich zelfs het gesprek van een jaar of 6 geleden herinneren.Ze vindt het fantastisch dat Gerben inmiddels engineer is op zo,n prachtig jacht.Het tekent de gemoedelijke sfeer en openheid van het evenement ,maar ja niet iedereen komt naar St. Barth.
Op donderdag 28/3/13 mag ik mee op een proefvaart. Rebecca heeft een nieuw voorstag profiel en we gaan kijken of het goed functioneert.
Ik verbaas me over het gemak waarmee de enorme 43 meter lange kits snelheid maakt.
Het uiterlijk is klassiek en gebaseerd op Amerikaanse scheepsvormen van begin 20e eeuw,maar het is een wolf in schaapskleren met een modern onderwaterschip.
Ze wordt nog altijd ondanks haar leeftijd van 10 jaar ingedeeld in de snelste klasse ,Les Gazelles de la Mer ,samen met full carbon race bakken zoals Ocean Leopard en Visione de alu racemachine van meneer Plattner, de baas van SAP.Ik begrijp nu helemaal waarom Orbis kreunt onder de financiële lasten van het SAP systeem .Nieuwe 3Di zeilen van North meneer Plattner ? Orbis zal het wel financieren! De tragere boten worden Mademoiselles en Grande Dames de la Mer genoemd zoals de varende paleizen van Perini.
Vrijdag 29/3  is de eerste wedstrijd dag.
We mogen mee in de bijboot van Rebecca,die altijd een Medic inhuurt, een Eerste Hulp verpleegkundige van Antigua om eventuele over boord geslagen bemanningsleden op te pikken en EH te verlenen op de schepen.
We zitten eerste rang,midden in het wedstrijd veld.Spectaculair om jachten echt te zien racen die je alleen maar uit de bladen kent.Rebecca haalt een paar boten in maar wordt uiteindelijk toch door o.a.Visione ingehaald die de wedstrijd wint.
De volgende dag mogen we zelfs mee aan boord.
Sparky de schipper legt uit dat we als gast mee mogen,niet als bemanning vanwege de verzekering.
We krijgen Rebecca kleding aan, een mooi shirt gesponsord door de Baz bar ( heerlijke sushi daar)van Jean Marc en rode regen jacks want we boffen ; het is "slecht weer".
Normaal blaast de passaat met 15a20 knopen maar door een hele rij buien die overtrekken (squalls)komt daar 10 knopen bij. Goed voor Rebecca die veel wind kan hebben.
We varen de " not so wiggly course " dwz starten in de richting van St. maarten en dan zig zag om al de kleine eilandjes en rotspartijen die tussen St. Barth en St. Maarten liggen .Hard werken voor de bemanning van 30 koppen ! .De start is perfect.John B rekent alles uit op zijn navigatie computer.  " five seconds to burn " roept hij .Stan de roerganger moet dus proberen vijf seconden te vertragen voor hij bij de startlijn komt .We vallen steeds meer af naar het uiteinde van de startlijn maar Rebecca dendert door met 12 knopen .Zal het lukken ? Het wordt steeds krapper ,raken we de boei? Net op tijd klinkt het schot van het startschip."Well done Rebecca" klinkt het via VHF12. We zijn gestart.Marty ( one man party) de boegman met armen als boomstammen wijst met een grote grijns een stukje van 10 cm aan .Het was heel close!
Marian en ik zijn onder de indruk van de organisatie. Achterin zitten de brains ,de schipper,de roerganger ,de zeilexpert van North,en John B van het management van Rebecca die voor iedere boei en rak afstand richting en time to go afroept terwijl Fuzzy ,voormalig coach van het Britse Olympische team het afstemd met de voordek groep onder leiding van Johnny ,Volvo Ocean veteraan ,de midden groep en de trimmers achterin.Hij holt met zijn kromme pootjes van voor naar achter over het immense teakdek om de dertig man gecoördineerd te laten werken .Jean-Marc en Hugo ,een 21 jarige Fransman die al 6 x de Atlantic is overgestoken,werken zich een slag in de rondte aan het stagzeil van de bezaan dat bij iedere gijp of overstagmanoeuvre opgerold,verwijderd en weer opgezet moet worden al is het voor een rakje van een paar honderd meter.De voordek ploeg sleept met spinnakers van 300 kg ! Ze worden binnen een scheepslengte van de boei gezet of gestreken .Alles gaat goed en dankzij de buien en de wind met uitschieters tot 30 knopen doen we het goed .Na ongeveer 3 1/2 uur racen komen we als vierde over de finish .Iedereen is kletsnat van de regen of het zweet maar met een tevreden grijns .Goed gezeild!.De SAP mannen van Visione houden we achter ons en de symboliek van dit feit doet me goed.
Als we afgemeerd zijn komt de hele groep bij elkaar in de kuip en worden alle manoeuvres nog eens doorgenomen door de expert van North sails.Dat is zeilen op top niveau.
Daarna alles afspoelen ,poetsen ,opruimen .De grote spinnakers worden als worsten opgerold en bijeen gebonden met een wollen draadje om de meter.( De spi wordt als worst gehesen en dan aan de onderzijde open getrokken waarbij van onder naar boven alle wollen draadjes breken zodat de spi zich zonder kronkels of knopen gelijkmatig opent).
De laatste dag van de Bucket gaan we met de dinghy naar de startlijn om naar de J-class te kijken .Het zijn er 5 en ze starten gelijk .Zelfs in de hoogtij dagen van de J ,de dertiger jaren, zeilden nooit zoveel J 's tegen elkaar.Het is terug in de tijd maar nu met de modernste materialen wat betreft zeilen en tuigage.Dit is de Koningsklasse .De natte droom van iedere zeiler om dit te zien .Deze combinatie van stijl,snelheid en elegantie is nooit meer geëvenaard.
Hanuman ,gebouwd door Huisman in Vollehove is ongenaakbaar.Ze scoren vier 1 tjes.Velsheda de enige  nog originele J uit 1934 en recent nog winnaar van de serie aan de Engelse zuidkust heeft het moeilijk .Er zijn hydrolica problemen .Ze worden toch nog derde.
's Avonds is er veel feestgedruis op de kade maar de echte feestjes spelen zich af rond de eigenaren in de exclusieve peperdure clubs.
Het was het hoogtepunt van ons seizoen .
We steken schuin over naar Nevis ook zo,n mooie kegelvormige oude vulkaan.Nevis ligt in het " tweede rijtje" dat in het noorden begint met Saba ,dan St. Eustatius,St. Kitts ,dan Nevis en tenslotte Monserrat dat nog een actieve vulkaan heeft .Dit rijtje van eilanden loopt ongeveer 30 mijl westelijker evenwijdig aan de andere rij die begint met St. Maarten en eindigt met Grenada 450 mijl naar het zuiden ook allemaal vulcanisch maar vermoedelijk ouder en vrijwel allemaal gedoofd.
Nevis is gemoedelijk,een beetje slaperig ,er gebeurt vrijwel niets want veel tourisme is er niet.We maken een wandeling de helling op maar na een uur geven we het op .Het is te heet.Het uitzicht is mooi.
Toch nog even naar Antigua .De laatste keer naar Shirley Heights met steelband ,rum punch en aangebrande kippenpoot.We nemen afscheid van Gerben .Hij vertrekt met Rebecca naar Griekenland met stops op de Azoren en Mallorca,een tocht van een maand .De eigenaar wil een vacantie houden in de Aegeische zee.We zwaaien ze uit en een dag later zeilen we terug naar St. Maarten.
We blijven wat hangen ,genieten van de mooie stranden,ontmoeten oude vrienden en we doen inkopen.We beginnen al met het aanleggen van een voorraad reserve onderdelen voor het volgend seizoen op de Pacific .Hier is alles te koop voor een goede prijs.
Dinsdag ochtend vroeg op 23/4 vertrekken we naar Bonaire.Zuid-West de koers .De rustige Oost passaat hebben we schuin op de kontHeerlijk zeilen .We gaan vlak langs Saba dat in de loop van de middag achter de horizon verdwijnt.Het is stil op zee ,geen enkel schip .Er komt een bericht binnen via de Navtex om uit te kijken naar twee vissers uit Guadeloupe die sinds twee weken vermist worden .Motor storing in hun ene buitenboordmotor? Als ze nog ronddrijven zouden we ze mogelijk kunnen zien want de stroom is Westwaards.We letten iets beter op de horizon maar we zien niets... We zijn blij dat we kunnen zeilen,een watermaker hebben,een noodbaken,een korte golf zender .Een beetje pech is voor ons niet direct fataal zoals voor die arme vissers.
Op de ochtend van de laatste dag is het wat nevelig ,het motregent een beetje,heerlijk fris .In de verte zien we in het grijs allerlei gespetter.Allerlei vogels ,vooral genten duiken het water in .Grote langgerekte schuimende fontijnen schieten omhoog veroorzaakt door dikke tonijnen op jacht vlak onder het oppervlak .We zien rugvinnen van dolfijnen .Plotseling vlak naast elkaar twee spuiten die even blijven hangen in de nevel ,gevolgd door twee grote grijze lijven met een kleine rugvin. Even zie ik een egaal grijze vrij puntige flipper .Zeer waarschijnlijk Bryde,'s vinvis die er om bekend staat dat hij graag in gezelschap jaagt op sardines.National Geografic pal voor onze neus.Helaas loopt de boot snel door en ook het jagende gezelschap trekt snel verder.Na een paar minuten is het al voorbij .Het ging weer veel te vlug om goede foto,'s te maken.Kijken ,genieten en nooit meer vergeten is ook beter.
Aan het eind van dag drie pikken we net voor donker een meerboei op voor Kralendijk .450 mijl met bijna 8 gemiddeld .Het was een heerlijke tocht.
We ontmoeten Jan en Annelies weer want we willen gezamelijk naar de kroning kijken .Eerst vieren we Dia de Rincon,de locale koninginnedag, met parades en muziekbandjes en dansende mensen op straat .Heel erg leuk .Daarna verschijnt een stukje abdictie op een scherm maar daarna wordt het zwart .Als een haas terug naar Kralendijk maare er wordt meesmuilend gelachen in de kroegen over de kroning .Niets te zien .nul belangstelling in deze Nederlandse gemeent .Schaam je Bonaire.
Na een paar dagen Bonaire varen we via een tussenstopje op het Spaanse water ,Curacao,door naar Aruba
Alle vrienden en bekenden komen weer langs.Het is voor ons altijd een beetje thuiskomen in de Paarden baai bij Oranjestad.
Na wat plaatselijke zeiltochtjes met vrienden zoeken we voorzichtig onze weg over de ondiepte voor Varadero Marine .Er staat water genoeg in het geultje. Op 20/5 wordt Argonaut voorzichtig uit het water getild en stevig opgebokt in het douane depot van de werf vlak bij het hek van het vliegveld waar om de paar uur een auto van de bewaking langs patrouilleert .Veiliger kan het niet .
We maken alles schoon ,zeilen er af en opvouwen ,alle touwwerk er af ,alles afdekken ,stuurwielen en neerhouder naar binnen en tenslotte een hele bus Bayer leegspuiten in het interieur.De deur gaat op slot.We kunnen naar huis ? Wat is ons huis eigenlijk?
Marian gaat nog werken in Orbis en ik ga de tour de France kijken .Ik ben nu echt met pensioen.