De oversteek

De start is op zondag 20-11-2011.
Iedereen is vrolijk gespannen en vol optimisme over de overtocht maar met in het achterhoofd toch een stemmetje dat zegt "het is wel heeel ver en zal alles wel goed gaan " Ja en nee dus.
De kades staan vol met enthousiaste uitzwaaiers,er is muziek,de marine lost de startschoten en een blusboot spuit een fontein van tientallen meters hoog.
Om 12.00 uur starten de wedstrijdboten ,een stuk of 40 ,tussendoor de catamarans 30 stuks en om 13.00 uur de cruisers samen met de invitation klasse ,boten die langer zijn dan 18 meter .In totaal gaan 220 boten van start.
We liggen direct redelijk vooraan,als we ruimte krijgen gaat de genakker van 190 vierkante meter erop en trekken we met wat snelle boten en grote jongens van de invitation klasse al gauw een gaatje met de rest van het veld .
Na een paar uur komen we dwars van het vliegveld waar de acceleratie zone begint.Omdat Gran Canaria erg hoog is wordt de wind er als het ware omheen geperst en halverwege het eiland ontstaat er een versnelling van de wind met zo,n 10 knopen .De genakker moet er dus weer af en dan gaat het mis.Bij het naar beneden trekken van de slurf slaat het nog losse klapperende deel rond het voorstag,draait een "Dolly Parton" en zit vervolgens muurvast .Uiteindelijk wordt Marcel in zijn klimtuigje tot halverwege het voorstag opgehesen aan de kraanlijn en de gen komt zonder schade naar beneden .Ondertussen is onze hele voorsprong verloren gegaan en komt oa de Elisa van Tom Hoog voorbij als een gek slingerend achter een grote parasailor.Ze zwaaien met enig leedvermaak "bye bye"
Tijdens het seminar over het weer en de routering door Chris Tibbs (300.000 zeemijlen en 3x Volvo ocean)is de weersverwachting voor de oversteek besproken.Er werd dringend aangeraden zo spoedig mogelijk onder de 20ste breedte graad te zakken omdat noordelijk daarvan er over enkele dagen een groot windstilte gebied zou ontstaan.Helaas doorkruiste dat ons tactische plan om eerst pal west te gaan varen in de NO wind en pas bij de draaing daarvan naar O ongeveer op 1/3 van de oversteek over stuurboord ,weer met de wind 3/4 achter meer naar het zuiden te gaan .In feite werden we gedwongen tot en koers plat voor de wind eerst richting de Kaap-Verden en vandaar met de Oosten wind naar de overkant .Ongunstig voor onze boot die door de sterk gepijlde zalingen en het uitgebouwde grootzeil moeite heeft met een voordewindse koers .Bovendien hebben we geen boom om de fok naar loef uit te bomen.De eerste dagen gaat het toch voorspoedig en van het thuisfront horen we via de kortegolf zender (SSB) dat we in het voorste groepje liggen .Broer Jelle heeft zich op zijn kenmerkende wijze diepgaand ingewerkt in de wereld van de weerkaartjes en de gribfiles en voorziet ons dagelijks van adviezen over de te volgen koers.
Het wedstrijdvirus steekt toch een beetje de kop op door onze snelle voortgang en er wordt iets meer risico genomen Op de 4e dag zit de schipper dus om 12 uur s,nachts alleen aan het roer met vol tuig en 190 meter genakker ergens in het duister voor zich terwijl hij zich toch zo had voorgenomen om s,nachts de gen niet te hijsen .Door een buitje wisselt de wind sterk in richting en snelheid .Dan weer 19 knoop dan weer 10 .Het ding moet eraf.Te laat ! In een moment van flinke bootsnelheid valt de wind door het overtrekkende buitje even weg en zachtjes ritselend zakt de gen in en wikkelt zich rond voorstag en kotterstag .All Hands!!! iedereen aan dek maar er is geen beginnen aan In de weer aanwakkerende wind wordt op de lier getrokken.Even lijkt het goed te komen maar dan scheurt de gen uit zijn lijken en ook de rozet van de tack komt helemaal los.Bedroefd wordt een natte klont nylon a 6000E in het vooronder onder het luik gedumpt en pas na een week durf er ik naar te gaan kijken(inmiddels gerepareerd via Marcel in NL)
Vanaf dat moment zijn we enorm gehandicapt .We kunnen geen diepe hoeken meer zeilen en moeten zoals de engelsen zeggen "under white sails" voor de wind wegkruisen .De hoeken die we nu met de koerslijn maken zijn rond de 40 graden dus er worden enorm veel extra mijlen gevaren.Iedere avond speuren we op de gribfiles naar momenten op de dag dat we op kleine schiftingen kunnen gijpen .De passaat staat inmiddels goed door met 20 knopen met tijdens squalls(tropische buien met vaak veel wind)uitschieters naar 30 knopen .Rifje erin,rifje er weer uit.
Ook al varen we veel extra mijlen,Argonaut loopt als een trein op rails, slingert niet of nauwelijks en is ondanks de 3/4 inkomende golfen met een vinger te besturen .Meestal staat de automaat er echter op die slechts minimale correcties uitvoert dankzij de twee "deuren" onder het achterschip.Iedere dag roept Marcel wel een keer "wat een schip! wie dit heeft bedacht!"
Op een ochtend zitten we aan het ontbijt met de jus d,orange op tafel als mijn oog op de snelheidsmeter valt."kijk jongens we gaan 13,8 knoop" Wat een schip!!Uit het geheugen van de snelheidsmeter blijkt dat de maximale snelheid 16,9 is geweest!
Het slapen is toch wel moeilijk door het lawaai,gebrom ,getril,geratel en gestuiter.Marcel ligt mooi opgesloten op de zeekooi achter zijn slingerzeiltje ,Aart slaapt overal en altijd en we besluiten daarom te wisselen .Aart gaat voorin en wordt vaak overdwars in ons bed aangetroffen met zijn benen op het kastje aan de andere kant slapend als een blok .Marian en ik liggen nu goed opgesloten in de achterkooi afgesteund door de zijwand of elkaar.Dat is beter.
Voor Marcel en mij is het toch vrij zwaar.Marian is nog steeds uitgeschakeld door de spierscheur in haar been en kan haar wacht niet doen.Bij alle zeilwisselingen en koersveranderingen zijn Marcel en ik betrokken .Aart zorgt vooral goed voor de opgeruimde stemming aan boord maar is zo nu en dan de weg toch een beetje kwijt in de warwinkel van touwen op onze toch wat complexe boot en moet ons dan toch te hulp roepen als er wat is .
Hij introduceert wel het inmiddels legendarische "Aartslagje"nl op een koninklijke windschifting met een opgeruimde smile een uur lang richting New York sturen ipv rechtstreeks naar St Lucia.Het hoort er allemaal bij .
Inmiddels overwinnen we met veel kunst en vliegwerk allerlei gevolgen van de Spaanse stroomstoring nl ontregelde softwear van de Ray die telkens gereset moet worden ,ontregeling van de freezer,en ontregeling van de accuspanningmeter.Vervolgens breekt de neerhouder nog een keer los en breekt het headboard van het grootzeil uit en worden de laatste reserve karretjes aangesproken .Door de hoge snelheid en het schuim in het water zuigt de watermaker telkens lucht aan .De bidon van de racefiets wordt opgeofferd als ontluchter ,een briljante vondst van Marcel,met enige aarzeling toegestaan door de schipper .Het was zijn lievelings bidon.
Ondertussen komt de visvangst goed op gang .2 mooie dorado,s worden verschalkt(Mahi-Mahi ,wat zijn ze lekker)Op dag 6 loopt de lijn kort uit en stopt .Daarna nog weer even .De schipper heeft inmiddels de hengel in de hand ,Weer loopt hij uit .Blokkeren en slaan!! Die hangt!Alsof er een emmer lood aan zit .Meer dan honderd meter lijn loopt van de molen .De rem wordt steeds verder aangedraaid tot er controle ontstaat.De boot wordt afgeremd de genua wordt ingerold Dan duurt het ruim een half uur om de vis in de buurt van de boot te krijgen .Ik raak helemaal uitgewoond en Aart moet bijspringen.Uiteindelijk komt hij blauw schitterend en fluorescerend in zicht .Een Blue Marlin van ruim anderhalve meter en zo dik als mijn dij (eigenlijk nog maar een jonkie).Wat een pracht van een vis .Veel te groot voor de freezer en veel te mooi om dood te maken .Na onthaken slepen we hem aan zijn snavel een tijdje mee totdat hij weer mee gaat zwemmen en laten hem dan gaan.
Na 17 dagen is het dan zover Het laatste etmaal hebben we moeten motoren nadat de laatste twee dagen er bijna geen wind meer was (mag in de cruiser klasse maar de gemotorde uren tellen dubbel)Het laatste eindje naar de finisch zeilen we toch weer en komen uiteindelijk als boot no 50 ,inclusief de wedstrijd en invitationklasse in St Lucia aan.
We hebben gemiddeld 188 mijl per etmaal afgelegd .Het beste etmaal was 210 mijl!ipv 2700 mijl hebben door het voor de wind wegkruisen 3200 mijl op de klok.
Op de prijsuitreiking blijkt Gunvor de X 55 niet alleen onze cruiserklasse 1 te hebben gewonnen maar ook de cruiser klasse overall.Karsten de eigenaar zei dat ze de boot wel erg hadden gepusht .Ze hadden 5 spinakkers verspeeld.Hun zeilmaker aan boord was helemaal door zijn repairtape heen!
Meneldor een nederlandse Hallberg 54 wint klasse 3 .Chapeau! Wij winnen de prijs voor de grootste gevangen vis ,een waardebon van 200 East Caribean Dollar
Het Caribean Season kan beginnen .
Onze trouwdatum op 1 december zijn we allebei volledig vergeten!